Ψάξτε στην καρδιά σας: Υπάρχει κανείς που να μην ανησυχεί λίγο παραπάνω από ό,τι θα έπρεπε; Η καθημερινότητα μας γεμίζει με αλλαγές και νέες καταστάσεις που μας δημιουργούν άγχος, ακόμα και για μικρά πράγματα που, στην πραγματικότητα, δεν είναι τόσο σοβαρά. Το άγχος μας δυσκολεύει να το διαχειριστούμε όπως θα θέλαμε και συχνά αυτό επηρεάζει και τον περίγυρό μας. Μπορεί να μας κάνει να μιλάμε αγχωμένα στους φίλους μας, να αντιμετωπίζουμε δυσάρεστες καταστάσεις με ένταση ή ακόμα να αντιδρούμε άσχημα αν πάθει κάτι το αγαπημένο μας πρόσωπο ή το κατοικίδιό μας. Αν έχετε υιοθετήσει ένα σκύλο, τότε γνωρίζετε πως είναι ζώα με μεγάλη ευαισθησία και ένστικτο. Μπορούν να αντιληφθούν πότε νιώθουμε λυπημένοι, αγχωμένοι, ευτυχισμένοι και παίχτες. Έχετε σκεφτεί ποτέ πώς αντιδρά το αγαπημένο σας σκυλάκι στα συναισθήματά σας; Είναι δυνατό να εκπαιδεύσετε έναν αγχωδή σκύλο, αν είστε και εσείς ένα αγχωμένο άτομο; Οι ανθρωπολόγοι Anthony Podberscek και James Serpell πραγματοποίησαν την πρώτη εμπεριστατωμένη έρευνα για αυτό το θέμα το 1997. Χρησιμοποίησαν το “Ερωτηματολόγιο 16 παραγόντων προσωπικότητας Cattell”, ένα δημοφιλές τεστ προσωπικότητας για εκείνη την εποχή. Συγκρίνοντας τα χαρακτηριστικά των κηδεμόνων Cocker Spaniel που είχαν αγχωτικά και μη αγχωτικά χαρακτηριστικά, διαπίστωσαν ότι οι κηδεμόνες των αγχωτικών σκύλων ήταν λιγότερο πειθαρχημένοι, ενοχλούνταν πιο εύκολα, ήταν λιγότερο σταθεροί συναισθηματικά και πιο ντροπαλοί από τους κηδεμόνες των μη αγχωτικών σκύλων. Σύμφωνα με το μοντέλο των πέντε παραγόντων προσωπικότητας Τι είναι πραγματικά αυτό που επηρεάζει την προσωπικότητα και τη συμπεριφορά των ανθρώπων; Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών, το μοντέλο των πέντε παραγόντων προσωπικότητας έχει επικρατήσει. Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, οι διαφορές στην ανθρώπινη προσωπικότητα μπορούν να συμπυκνωθούν σε πέντε βασικές παραμέτρους: την ανοικτότητα σε νέες εμπειρίες, τη συνειδητοποίηση, την εξωστρέφεια, την καλοσύνη και τη νευρωσίνη. (Η νευρωσίνη αναφέρεται στην αυτόματη, άσυνείδητη προσπάθεια διαχείρισης του έντονου άγχους.) Με βάση αυτό το μοντέλο, έγιναν πολλές έρευνες που δείχνουν ότι οι πιο αγχωτικοί κηδεμόνες έχουν επίσης πιο αγχωτικούς σκύλους. Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν ιδιαίτερα στην πτυχή της νευρωσίνης και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι που έχουν υψηλή βαθμολογία σε αυτήν την παράμετρο συχνά νιώθουν αρνητικά συναισθήματα, όπως φόβο, ενοχή και άγχος. Ας δούμε, λοιπόν, μερικές από τις έρευνες που έχουν διεξαχθεί χρησιμοποιώντας αυτό το μοντέλο. ● Ο κτηνίατρος συμπεριφοριστής Nicholas Dodman και η ομάδα του διεξήγαγαν μια μελέτη με 1.564 κηδεμόνες σκύλων για να εξετάσουν τη σχέση μεταξύ των προσωπικοτήτων τους. Από αυτούς τους 1.564 σκύλους, 17 παρουσίαζαν προβληματική συμπεριφορά. Τα ευρήματα έδειξαν ότι οι γονείς με υψηλή βαθμολογία στην παράμετρο της νευρωτικότητας είχαν 13 από τους 17 σκύλους με προβλήματα συμπεριφοράς, όπως επιθετικότητα απέναντι σε άλλους σκύλους, φοβία, αναζήτηση προσοχής, ξεχωριστό άγχος και υπερβολικό γαβγισμα. ● Μια μελέτη του 2020 ανέδειξε ότι οι κηδεμόνες σκύλων που επιτέθηκαν σε ανθρώπους ή άλλα ζώα είχαν υψηλότερες βαθμολογίες στην παράμετρο της νευρωτικότητας από τους κηδεμόνες μη απειλητικών σκύλων. ● Οι Hunde-Clever Lab και Family Dog Project της Βιέννης και της Βουδαπέστης ανέθεσαν σε κηδεμόνες σκύλων να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο που βασίζεται στο μοντέλο των πέντε παραγόντων προσωπικότητας, και για τον εαυτό τους αλλά και για τον σκύλο τους. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι χαρακτηριστικές προσωπικότητες τους ήταν παρόμοιες με αυτές των σκύλων τους όσον αφορά την αρνητική συναισθηματικότητα. Πραγματικά, τους κάνανε να συμπεριφέρονται με ανησυχία και φόβο. ● Σε μια άλλη μελέτη που πραγματοποιήθηκε το 2019 από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν με 1.681 κηδεμόνες σκύλων, τα αποτελέσματα ήταν παρόμοια. Δηλαδή, όσοι είχαν υψηλή νευρωτικότητα είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν σκύλους που ήταν πιο φοβισμένοι, αγχωμένοι και λιγότερο εκπαιδεύσιμοι. Επομένως, οι κηδεμόνες επηρεάζουν τους σκύλους τους και τους κάνουν πιο ανήσυχους, φοβισμένους και αγχωμένους; Οι σκύλοι, όντας ευαίσθητα όντα που νιώθουν πολύ, αντιλαμβάνονται καλά τα συναισθήματα των κυρίων τους και τα “απορροφούν”. Έτσι, αν ένας σκύλος είναι αγχωτικός, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να οφείλεται στον κηδεμόνα του. Ή μήπως ο ίδιος ο κηδεμόνας νομίζει ότι είναι αγχωμένος, προβάλλοντας τα δικά του άγχη και ανησυχίες πάνω στον σκύλο του. Ωστόσο, μπορεί να υπάρχει και ένας άλλος λόγος. Οι αγχωτικοί άνθρωποι τείνουν να επιλέγουν και να φιλοξενούν κατοικίδια που είναι πιο ευαίσθητα συναισθηματικά. Όπως έχουν ανακαλύψει οι κοινωνικοί ψυχολόγοι μετά από πολλά χρόνια έρευνας, πολλοί άνθρωποι επιλέγουν φίλους και ερωτικούς συντρόφους με παρόμοιες προσωπικότητες. Επίσης, υπάρχουν ερευνητές που πιστεύουν ότι η συνύπαρξη με ένα φοβικό, επιθετικό και αγχωτικό σκύλο μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα άγχους των κηδεμόνων τους. Έτσι, ένας φοβικός σκύλος μπορεί να επηρεάσει τη ζωή του κηδεμόνα του, προκαλώντας συχνές καταστάσεις άγχους. Ό,τι και να ισχύει από όλα τα παραπάνω, είναι σημαντικό να προσπαθήσουμε να μειώσουμε το άγχος από τη ζωή μας – όσο δύσκολο κι αν ακούγεται. Δεν το κάνουμε μόνο για τον εαυτό μας, αλλά και για τα αγαπημένα μας πρόσωπα, καθώς επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τα συναισθήματά μας. Αν έχετε υιοθετήσει ένα φοβικό και αγχωτικό σκυλάκι, είναι σημαντικό να ζητήσετε τη βοήθεια ενός ειδικού, προκειμένου να ζήσει μια πιο άνετη και ευτυχισμένη ζωή. Μειώνοντας το άγχος και τα αρνητικά συναισθήματα, θα μπορούμε να απολαμβάνουμε περισσότερο κάθε στιγμή μας.